Akaidin Temel İlkeleri

Müteahhirûn dönemi Mâtürîdî geleneğinin önemli temsilcilerinden biri olan Ebû Muhammed Rükneddîn Ubeydullah b. Muhammed b. Abdilazîz es-Semerkandî (ö.701/1301) akâid/kelâm, fıkıh, fıkıh usûlü, tasavvuf ve tefsir alanında eserler vermiş, kendi döneminin önde gelen şahsiyetlerinden biridir. Onun akâid alanında telif ettiği önemli eserlerinden biri olan “Akîdetü’r Rükniyye fî şerhi lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah” adlı eser, akâidden kelâma geçişte kullanılabilecek önemli ders kitaplarından biridir. Eser, temelde bir akâid eseri olmasına rağmen önemli meselelerde ortaya konulan iddiaların temellendirilmesinde kelâm ilminin yöntemlerine başvurmaktadır. Bu sebeple eser, akâid ilminden sonra eğitimine başlanılan kelâm ilmi için bir ön hazırlık görevi görmektedir. Bu eseri önemli kılan hususlardan birisi de Semerkandî’nin medresede ders veren bir âlim olmasıdır. Zira bu durum eserin sistematik bir ders kitabı niteliğinde hazırlanmasına vesile olmuştur. Eser aynı zamanda Mâtürîdî geleneğinin geniş ve kapsamlı akâid eserlerinden biridir. Eserin muhtevası; ilâhiyyât, nübüvvet ve sem‘iyyât olmak üzere temelde üç bölümden oluşmaktadır. Her bölüm ise kendi içinde “fasıl” şeklindeki konu başlıkları ile birbirinden ayrılmaktadır. Bir akâid eseri olması hasebiyle eserde âyet-i kerime ve hadislere sıklıkla başvurulmuş, bazı konularda doğrudan nasslarla delillendirme yapılmıştır. Eserin yayına hazırlanması sırasında genel okur kitlesi ile lisans düzeyindeki ilahiyat öğrencilerinin daha iyi istifade edebilmesi için metne çok sayıda açıklamalı dipnot eklenmiştir. Ayrıca tercümeyi, Arapça aslıyla karşılaştırma imkanı sunmak adına kitapta Arapça metne de yer verilmiştir.